19-р зууны сүүл болон 20-р зууны эхэн үед Непал болон Энэтхэгийн Гималайн уулсын нутгуудаар нэгэн аймшигт цуст аллага гарах болжээ. Энэ бол үхэл дагуулсан бар бөгөөд түүнийг нутгийн иргэд “чампават” хэмээн нэрлэж байлаа. 15 гаруй жилийн хугацаанд уг баранд нийт 436 алуулснаас 200 гаруй нь Непалын армийн цэргүүд байсан нь сонирхолтой. Түүнчлэн тус барыг алуулахын тулд бүс нутгийн хамгийн сайн анчдыг илгээж, түүнчлэн Непалын армийн цэргүүдийг илгээж байсан ч аль нь ч амжилт олж чадалгүй асар их хүний хохирол амсан ухарч байсан түүхтэй.
19-р зууны сүүл үед Непалын тосгодыг түйвээж байгаад 1903 онд анх Энэтхэгийн хилийн тосгонд нэвтэрсэн гэх мэдээлэл гарчээ. Энэтхэгийн тосгонуудын ойролцоо барын хүчирхэг дуу гарах үед хэн ч урцаасаа гарч зүрхэлдэггүй байж. Орж ирж өөрсдийг нь идэхийг хүлээж эсвэл аз нь таарвал гэрт нь орж ирэлгүй өнгөрөөдөг байлаа. 1905 онд Энэтхэгийн сахин хамгаалж байсан Их Британы хоёр цэрэг Гималайн уулсын бэлд цай ууж суужээ. Гэтэл гэнэт уг бар гарч ирэн нэг цэргийнх нь толгойг бүхэлд нь зуусан байна. Айж балмагдсан нөгөө цэрэг нь буугаараа барыг буудтал түүн уруу нэг муухай архираад хамаг хурдаараа зугтсан аж. Энэ нь тус бар Их Британы цэрэгт халдсан анхны тохиолдол болжээ.
Иймд уг асуудал Их Британы Энэтхэгийн асуудал хариуцсан яамд хөндөгдөж засгийн газраас James Corbett гэх Английн шилдэг анчин эрийг явуулах шийдвэр гаргажээ. Харин анчин эр уг барын арьсыг хувьдаа авна гэх болзолтойгоор зөвшөөрсөн байна. Сонирхолтой нь уг бар ангаа үргэлж гэгээн цагаан өдөр хийх бөгөөд нэг ч удаа шөнө дунд анд гарч харанхуйд хүн барьж идэж байгаагүй гэнэ. Тэгвэл James Corbett гэх анчин түүний 436 үхлийг энэ тоогоор нь хязгаарлан тогтоож чадсан эрхэм юм. 1907 онд Энэтхэгийн нэгэн тосгонд уг бар халдах үед анчин эр тийш зүглэн газар дээр нь буудан хороожээ. Хамгийн хачирхалтай нь түүнийг алахаар зөндөө олон буутай эрс ирж байсан ч хэн ч алж чадаагүй бөгөөд уг анчин эр ганц буудалтаар алсан нь мэргэжлийн хүн ажлаа чанарын өндөр түвшинд хийж чаддаг гэх ойлголтыг хүн бүрт өгчээ.
