1913 оны 1-р сарын 1-ны өдрөөс эхлэн АНУ-ын үндэсний шуудангийн компани нэгэн шинэ үйлчилгээ нэвтрүүлсэн нь хүүхэд хүргэж өгөх үйлчилгээ байлаа. Тухайн үед хүүхэд хүргэж өгөх үйлчилгээний зардал нь 50 доллар бөгөөд амь насны даатгал нэмэгдэж нийт 100 долларт уг үйлчилгээ хийгддэг байжээ. Хүүхэд хүргэх үйлчилгээг анх нээхэд хүмүүс хүүхдүүдээ бараг өгөхгүй хэмээн шууданчид бодож байтал тэдний хамгийн анхны үйлчлэгч болж 8 сартай James Beagle гэх хүүг хэдхэн км-ын цаана орших эмээ өвөөд нь хүргэж өгөх захиалга ирсэн байна. Учир нь шуудангийн компанид төлөх мөнгө нь гал тэрэгний тасалбарын мөнгөнөөс хямдхан байж л дээ.
1914 оны үе гэхэд шууданчаар хүүхэд хүргүүлэх үйлчилгээ Америкчуудын дунд нилээд түгэн дэлгэрсэн байдаг. Тэдний хүргэж байсан хүргэлтүүдээс хамгийн хол нь 4 настай Charlotte May Pierstoff гэх бяцхан хүүг Idoha мужид орших гэрээс нь 117 км-ын зайтай байрлах эмээ өвөөд нь хүргэж өгөх ажил байсан юм. Харин уг явдлаас яг нэг жилийн дараа буюу 1915 он гэхэд уг үйлчилгээ АНУ даяар өргөн дэлгэрсэн бөгөөд тун ч их эрэлттэй ажил болсон байна. Учир нь шууданчид албан ёсны бөгөөд хариуцлагатай ажил гэдгийг бүгд мэддэг бөгөөд хамгийн найдвартай, итгэж болохуйц хүн гэж Америкчууд боддог аж.
Гэсэн ч 1915 оны зун шуудангийн компаниуд уг үйлчилгээгээ гэнэтхэн түдгэлзүүлсэн байдаг. Энэ нь мэдээж Америкчуудад таалагдаагүй бөгөөд хүүхдүүдээ шууданчаар дамжуулах явуулах гэсэн хүсэл тун их байлаа. Иймдээ ч хууль бол аливаа цаг үе нийгмийн хэрэгцээ шаардлагаас улбаалан батлагддагийн жамаар уг үйлдлийг зохицуулсан хууль батлагдсан бөгөөд амьд амьтан, хүүхэд шуудангаар авч явахыг албан ёсоор хоригложээ. Гэхдээ амь амьтны хувьд тодорхой шалгуур, нөхцөлүүдийг зөвшөөрч дүгнүүлсэн бол зарим тохиолдолд шуудангаар зөөж болдог байна. Уг үйлчилгээ манай улсад хэрэв хэрэгжиж байсан бол эцэг эхчүүд хүүхдүүдээ шууданчид өгч явуулж чадах нь юу л бол доо.
