Боловсрол сайтай айлын отгон хvv болж тєрсєн Вольфганг гурван настайдаа клавесин хєгжмєєр сайн тоглодог болсон байжээ. Моцартынхан долоон хvvхэд тєрvvлсэн ч тав нь эндсэнээс охин, хvv хоёртоо анхаарал маш сайн тавьж, тэднийгээ нэр тєртэй хvмvvс болгохын тєлєє бvхнээ зориулдаг байв. Хvvхдvvд нь хєгжимд дуртай, ялангуяа Вольфганг сайн хєгжимчин болох магадлалтайд эцэг нь урамтай байдаг байж. Жаалхvv ч єдєржин тоглож єнжинє.
Моцартын эцэг найрал хєгжмийн удирдаач, хийлч хvн байжээ. Тэдний гэрээр дvvрэн ноот байх. Нэг єдєр эцэг Моцарт ажлаасаа иртэл дєрвєн настай хvv нь нэгэн зохиолын ноотыг баллаж балиартуулсан байж. Аав нь “Чи яаж байгаа юм бэ. Ноот хэчнээн чухал болохыг чи мэднэ шvv дээ. Тэгсэн хэрнээ ингэдэг нь яаж байгаа юм” гэж уурсчээ. Тэгэхэд жаахан Вольфганг “Би ч гэсэн хэрэгтэй юм хийсэн” гэж байна гэнэ. Нэгийг санасан эцэг юу хийснийг нь сонирхож л дээ. Хvv нь хєгжим бичжээ. “Алив дуул даа” гэхэд сараачсан хэдэн зураасаа харж байгаад холбож дуулсан нь маш зєв зvй тогтолтой эгшгэн холбоосууд байж гэнэ. Хvvд нь хєгжим бичих ирээдvй байгааг нээсэн, мэдрvvлсэн тэр хэдэн тэмдэгтийг тvvний анхны хєгжмийн зохиол гэж vздэг байна.
Хvvгээ ер бусын авьяастай болохыг мэдсэн эцэг нь тvvнийг дэлхийд таниулах ёстой гэж vзсэнээр долоон нас хvрмэгц эгчтэй нь гурвуулаа аялан тоглолтод гарчээ. Итали, Франц, Англи гээд Европын том улсуудын хот бvрт тоглосоор гурван жилийн дараа Зальцбург дэх гэртээ ирсэн байна. Єдєрт хэд хэдэн удаа, ихэнхдээ шєнє дєлєєр тоглож эрхэм дээдсийн даалгавар бvрийг гvйцэтгэнэ. Нэг vгээр хэлбэл даралтад хєгжмийн шоу vзvvлдэг байжээ. Хоёр гараар, ганц гараар, гоцолж, хамтарч, нvдээ боож байгаад, єгсєн сэдвийн дагуу шууд найруулж тоглох гээд урьд ємнє хэний ч vзvvлж байгаагvй тоглолт хийнэ. Хааны ордон, вангийн єргєє гээд уригдахгvй газар vгvй.
Очсон газар бvр нь гайхамшигт бяцхан жаалын тухай яриа хормын тєдийд тархана. Шагнал, орлого ч боломжийн байж. Ингэж явахад нь Австрийн хатан хаан хоёр хvvхдэд эрхэм дээдсийн ємсгєл хувцас бэлэглэсэн нь хамгийн том бэлэг болжээ. Тvvнийгээ ємсєєд тоглохоороо яг л хєдєлдєг хvvхэлдэйнvvд шиг. Тvvнийг ийн аялсаар 10 нас хvрэхэд Европ даяар мэддэг болсон байлаа.
Сикстиний нэгэн алдарт сvм ганцхан зvйлээр бусдаас онцгой давуу байжээ. Тэр нь их нvсэр, хєгжимчин, дуучин 200 гаруй хvний оролцоотой дуулагддаг найрал дуу. Жилдээ хоёр удаа дуулахад нь Италийн єнцєг булан бvрээс, бусад орноос ч мєргєлчид ирж хєл хєдєлгєєн болдог байж л дээ. Єєрєєр хэлбэл хvн татах маш чухал хэрэгсэл болдог байж. Бусад сvм энэ найралын партитур буюу хєгжим, хоолой тус бvрт зориулж бичсэн ноотыг цомгоор нь авах сонирхолтой, дуулуулахыг хvсдэг байжээ.
Гэтэл зохиолч нь єєд болчихсон цорын ганц тэр эх хувийг тэднийхэн бусдад єгєх сонирхолгvй. Энэ тухай сонссон Моцарт нэг удаа найрал дуулах vеэр тэнд байж таарчээ. Аянчид олон байна гэнэ. Найралаа ганц удаа л дуулахыг нь мэдэж байсан тэрээр эхнээс нь сайн сонсчээ. Гэртээ очмогцоо даруйхан ноотлоод “Сvм бvрт энэ сайхан бvтээл эгшиглэж байгаасай гэсэндээ танай найрал дууг хувилаад явууллаа” гэсэн захидалтайгаар Сикстиний єнєєх сvмийн хамбад илгээжээ. Хэзээ хэнд ч алдаж болохгvй, эхийг нь хаашаа ч гаргаж болохгvй гэж нандигнан хадгалдаг зохиолыг нь нэг ч ноотны зєрєєгvй хувилаад явуулчихсан байхад нь хамба ихэд гайхаж балмагдан хvлээж авчээ. Тэгсэн ч Моцартын гайхалтай ой тогтоолтыг биширч улмаар улс орнуудын удирдагч нарт голдуу олгодог гавьяаны одонгоороо шагнасан гэдэг.
