Өргөн уудам Сибир нутаг эртнээсээ Оросын эзэнт гүрний засаг захиргааны төвөөс алслагдсан байсан тул дэд бүтэц, харилцаа холбоо хангалттай хөгжөөгүй үед өөрсдөө биеэ даан худалдаа арилжаа хийн амьдралаа залгуулахаас өөр сонголтгүй байжээ. Энэ ч утгаараа тухайн бүс нутагт ан агнуур тун их хөгжсөн бөгөөд ашиг шим ихтэй тайгад ан амьтан л маш олноороо байдаг байв. Тэдний дундаас чоно болон баавгайн эрхтнүүд, арьс, сарвуу зэрэг нь Манж худалдаачид болон барууны этгээдүүдийн анхааралд шууд л тусдаг байсан аж. Иймдээ ч баавгайн ан тус бүс нутагт 19-р зууны дунд үе гэхэд тун эрчимтэй хөгжсөн байдаг.
Нутаг усны онцлогоос шалтгаалж амьдралын хэв маягаас үүдэн тухайн ард түмний аж амьдралд хэрэг болохуйц сонирхолтой санаануудыг нийгмийн зарим хэсэг нь дэвшүүлэн түүнийгээ зохион бүтээдэг жамтай. Тэгвэл Сибирийн нутагт хэн зохион бүтээсэн нь тодорхойгүй боловч баавгайн анчдад зориулсан хувцас 1800 оны дунд үе гэхэд маш өргөн дэлгэрсэн байлаа. Уг хувцсыг маш олноор хэрэглэдэг байсан нь Сибирийн нутагт үе дамжин амьдарсан айлуудын авдарны ёроолоос ихээр олдсонтой шууд холбон тайлбарлаж болох юм.
Уг хувцасны 4/3 нь бүхэлдээ төмөр хадаасаар бүрхэгдсэн бөгөөд араатан амьтан түүний сөрдгөр хурц хадааснуудыг хараад зөн совингоороо зугтдаг байсан байх магадлалтай. Эсвэл түүн уруу дайрч гар хүрэх үед өөрийгөө гэмтээдэг байсан байх. Яг хэрхэн өмссөн хүн өөрийгөө гэмтээхгүйгээр ашиглаж байсныг хэлэхэд бэрх боловч тухайн цаг үед хамгийн үр дүнтэй арга байсан тул нутгийн зон олон нийтээрээ ашиглаж байсан байж таарна. Магадгүй араас нь гүйн очиж тэвэрдэг байсан байж ч болох юм. Мөн үүнээс сэдэвлэн аймшгийн кино бүтээсэн байдаг.
